Alhamdulillah semalam genap usia saya 31 tahun... eh2... dah 31 yerk... rasa cam muda lagi... kikiki... jiwa muda tapi usia dah tua... (perasan lebih ni)
Alhamdulillah 29 tahun berada di bawah tanggungan Ayahanda Nik Salleh @ Nik Mohamed bin Nik Embong dan arwah bonda Fatimah binti Awang yang di panggil kami adik-beradik PA n MA... dan dah nak masuk 2 tahun di bawah tanggungan en. suami iaitu Mohd Humaizi bin Jusoh yang di panggil ABG... sebelum kahwin panggil awak je... segan kot nak panggil manja2 nih... sebab sama umur n saya pulak tua 29 hari dari en.suami... hehehe (tu pn nak berkira)... jadi bertambah-tambah lah segan... seyes cakap lepas kahwin pun saya mengambil masa sebulan dua gak lah nak tukar ke panggilan ABANG ni... tergeliat gak lah urat lidah ni nak menyebut... hahaha... mungkin sebab kami satu sekolah tapi tak pernah bersembang tiba-tiba boleh jadi suami isteri pulak... hura hara gak lah lidah ni... hahaha...
31 tahun hidup dan bernyawa di bumi ini, banyak susah senang saya lalui... en.suami selalu cakap saya seorang yang tabah sebab sanggup hidup seorang diri di bumi Kuantan ni tanpa sedara mara, hanya kawan-kawan peneman saya... pejam celik pejam celik dah nak masuk 9 tahun saya menetap di Kuantan..... dah boleh dapat taraf kerakyatan negeri Pahang dah ni... kikiki
Tabah ke saya? sebenarnya tak... saya seorang yang sangat-sangat manja... sebab saya suka menangis... hilang barang menangis, orang duk kutuk pun kadang-kadang boleh nangis, terasa hati pun nangis... memang suka nangis lah jawabnya... takut duduk dalam gelap... takut duk dalam umah besar... takut duduk sorang-sorang... alahai sume yang seram2 tu sume takut...
Tapi sekarang Alhamdulillah dah tak takut... kawan-kawan yang dapat tahu saya sorg-sorg tanpa en.suami di sini selalu tanya " tak takut ke duk sorg2 "... huhuhu... takut memang takut tapi saya terpaksa buat berani sebab kalau saya takut saya akan jadi bertambah takut... jadi buat-buat lah berani... KERANA TERPAKSA saya kena berani... hehehe... dengan tiada kenderaan nak kemana-mana... pergi kerja pun tumpang akak kat umah yang dulu adalah opismate saya... tapi sekarang akak tu dah pindah opis... tapi still duk tumpang akak tu jugak duk g kerja...
Sebab tu en.suami selalu cakap saya tabah... seorang wanita yang sangat-sangat tabah... ala, tabah-tabah saya pun saya selalu menangis sorang-sorang... selalu usap-usap kepala saya dan cakap " isteri abg ni seorang yang tabah "... sob... sob... sob... en.suami tahu perjalanan hidup saya sehingga saya berada di tahap sekarang... saya bukan cam orang lain... keluar U terus dapat kerja... seyes cakap saya nak tahap sekarang saya menapak satu tapak ke satu tapak... saya hidup bukan terus senang... susah senang saya kat sini hanya en. suami dan beberapa BFF saya je yang tahu... tak payah cite lah nanti saya nangis... hehehe...
Sepanjang hampir 1 tahun 3 bulan menjadi isteri kepada MOHD HUMAIZI BIN JUSOH saya bahagia... dan saya rasa sangat-sangat berbaloi walaupun saya kahwin lambat... umur 29 tahun baru bertemu jodoh... lambat tapi berbaloi... Alhamdulillah...
:. SEMOGA KASIH SAYANG KITA KEKAL HINGGA KE SYURGA... AMIN... AMIN... AMIN .: |
Saya beruntung dapat bersuamikan en.suami... seorang suami yang tak tahu nak marah betul-betul tapi kuat membebel kalau saya degil... hehehe... pot pet pot pet kadang-kadang mengalahkan saya... itu lah en.suami saya... hari-hari membebel walaupun di dalam phone... keselamatan selalu di jaga...hehehe... die tahu pn.isteri nya langkah amat-amat panjang... hehehe
Terima kasih kepada kedua-dua orang tua saya kerana menjaga saya selama 29 tahun dan terima kasih kepada en.suami saya kerana sudi menjaga saya sepanjang 1 tahun 3 bulan... kerana PA dan MA tersayang lah saya berada di sini dan kerana en.suami tercinta lah saya masih di sini hari ini... Syukur Alhamdulillah...
No comments:
Post a Comment